İnsan Bir Yolcu - Halil Yıldırım

İNSAN BİR YOLCU

İnsan bir yolcu!
Ezel tezgahında Kudret-i Sonsuz'un var olma emriyle can bulmuş bir yolcu!
Varacağı son menzil, ebediyet olan bir yolcu.
Fani ömür dakikalarıyla sonsuzluk iklimine namzet,
Kendisine verilen güzelliklerle, ebedi güzeli görme fırsatı sunulan bir yolcu.

Kimbilir ne kadar kalır bilinmez şu fanide,
Faniyi bekaya çevirebilmek, faniden geçmekse eğer,
Fanileri verip beka alınacaksa şayet,
Ne hoş bir alışveriş bu.

Kendi ömrümüzü çevremizdekilerin ömrünü güzelleştirmek için,
Binbir renk cümbüşü olan şu fani dünyada
Bir renk de bizden olsun, demek için ne kadar zaman kaldı ki sahi?

Bir yetimin başını okşamak,
Bir öksüze zaman ayırıp derdini dinlemek
Bir ihtiyaç sahibine merhem olmak,
Gönülden gönüle yol olur, deyip,
Nice gönüllerde yol tutmak için,
Sahi neyi bekleriz ki?

Telefonun öbür ucunda sizin sesinize sevinecek dostlarınız hala beklemekteyse,
Bu bekleyişi dindirmek bir hayır değil de nedir?
Ya bir selamınızla yüzünde güller açacak simalar,
Sizden o selamı bekliyor da siz ihmal ediyorsanız,
Hangi merhamete sığar bu?

Her gördüğü insanı Hızır bilip,
Ona sırf insan olduğu için saygı duymak,
Ne kadar da özlediğimiz bir arayış oldu.
Ne dersiniz?

Değerleri hayata geçirmek ve değerli olmak ümidiyle...

Halil Yıldırım