Aslan Tlebzu - Kafa Chikh

KAFA CHIKH (Qafe K'ıh) HİKAYESİ

Çerkesler 1750'li yıllardan 1862 yılına kadar Rus'ların ve komşularının saldırılarına uğramışlar. Özellikle Rus saldırıları 100 yıl sürmüş, Kafkasya'nın işgali ve jenosit ile son bulmuş.

Hikaye Rus savaşları sırasında geçiyormuş. Prenses, eşini ve evli iki oğlunu cepheye göndermiş. Ruslar püskürtülmüş fakat eşi ve büyük oğlu savaşta ölmüş. Küçük oğlu arkadaşlarıyla birlikte ağır yaralı bir halde babasının ve ağabeyinin cesetlerini evin kapısına kadar getirmiş ve oracıkta ölmüş.

Prenses, oğullarının arkadaşlarına şu soruyu sormuş: "eşim ve oğullarım, savaşırken mi yoksa kaçarken mi yaralandılar? düşmanı püskürttünüz mü?". "evet!" demiş oğlunun arkadaşları, "onlar savaşırken öldüler!". Anne, buna inanmamış ve cesetlerin giysilerini sıyırıp bakmış. üçünün de yarası göğsündeymiş. yara, cesedin sırtında olsaydı tören düzenlemeyecekmiş.

Evde hiç erkek kalmamış ve tüm sorumluluk prensesteymiş artık. Cenazeler defnedilmiş. Halk mezarlıktan evin önüne gelip taziye için dizilmiş. Prenses gelinlerinin en güzel, en yeni elbiselerini giymelerini istemiş ve "ağlamayacaksınız! Ben de ağlamayacağım! Siz, dediğimi yapın, eksiksiz! size de başsağlığı dilenecek. benimle birlikte halkı kapıda karşılayın ve yanımda durun!" demiş.

Prenses, mızıkası kucağında, yanında gelinleriyle kapıya çıkmış. Cemaatin en yaşlısı diziden bir adım ileri çıkarak sol elini kaldırmış ve baş sağlığı dilemiş. Yaşlı adamın kolunu indirmesiyle birlikte, prenses mızıkanın tuşlarında bu müziği dillendirmiş. Gelinlerine de dans etmelerini buyurmuş. Savaştan dönen oğullarının arkadaşları ile gelinler, bu müzikle dans etmişler. dansın adı, o gün bu gün, bitmeyen kafe (uzun kafe); müziğin adı da ağlatan kafe (prensesin ağıtı) olarak anılmış.

Kaynak: itusozluk